Το ξέρετε ότι εγώ δεν τα πιάνω από πουθενά. Δεν μου έχουν δώσει δωράκια για να πω καλά λόγια (στην Ελλάδα γίνονται αυτά), ούτε μου τρίφτηκε καμιά μουνίτσα για να είμαι διθυραμβικός (στο εξωτερικό στους μεγάλους reviewers γίνονται αυτά).
Είμαι μεγάλο παιδί πιά, ξέρω ότι οι επαναστάσεις έγιναν, οι ύμνοι γράφτηκαν και όσα θαύματα ήταν να γίνουν, έγιναν. Το 2016 λοιπόν αν ένας δίσκος με 9-12 κομμάτια έχει 4 που τα βάλω στην playlist μου, αν αξίζουν δηλαδή επανακρόαση, αν τα γουστάρω βρε αδερφέ, τότε ο δίσκος είναι καλός. Εκεί φτάσαμε, με το 40% να είσαι καλυμμένος.
Στο νέο ΜΕΤ λοιπόν, γουστάρω με τρέλα τα Halo on fire, Now that we are dead, Atlas Rise! και επίσης ακούω άνετα Hardwired, ManUNkind, Murder One, Here Comes Revenge. Οριακά μου αρέσει λοιπόν. Δεν είναι κλασικός, δείχνει όμως ότι το έχουν ακόμα οι λεφτάδες.
Μαρκετίστικα έσκισαν, όλα τα τραγούδια τα γύρισαν βίντεο και μας τα πέταξαν στη μάπα, μας είπαν και στις ειδήσεις. Αξίζει στο μέταλ, το μαύρο πρόβατο της μουσικής, όση προβολή μπορεί να πάρει...
Ειλικρινά χάρηκα που ξανά μετά από χρόνια ο μέταλ κόσμος συζητά για μιά κυκλοφορία, στο σύνολό του. Εκατοντάδες χιλιάδες σχόλια, Εκατομμύρια views στο youtube και πάμε γερά!
Ούτε το book of souls των ιερών τεράτων Iron Maiden δεν το κατάφερε αυτό. (Μόνο το 767 γάμησε το σύμπαν όπου και αν προσγειώθηκε.)
Σπάνιες στιγμές, τέτοιο σούσουρο γίνεται πιά όταν πεθαίνει κάποιος μεγάλος της μουσικής μας. Άρα και από αυτή την έννοια πέτυχε το στόχο του.
Μπράβο λοιπόν στους ΜΕΤ για ότι κατάφεραν, έφυγαν μακρυά από τα νερόβραστα (Load, Reload) και τα αστεία (St. Anger)
Αυτοί και οι Maiden έχουν ακόμα ένα τελευταίο δίσκο πριν μας αποχαιρετήσουν.
υ.γ. για ΜΕΤ εγώ αεροπλάνο δεν παίρνω. Πήραν αυτοί αεροπλάνο για μένα 4 φορές γατάκια.
