«Ένα ταξίδι ακόμα είναι», μας έλεγες όταν χτυπούσε εκείνο το τηλέφωνο μέσα
στο μεσημέρι.
«Μέχρι να φτάσω θα είναι η ώρα να γυρίσω» μας έλεγες, μήπως και μετριάσεις
την στεναχώρια μας, επειδή πάλι θα έφευγες...
Εκεί που σε μαθαίναμε, σε συνηθίζαμε, σε βλέπαμε, έπρεπε να φύγεις.
«Αυτή είναι η δουλειά μου για να έχετε ότι χρειάζεστε» μας εξηγούσες όταν
σε πιέζαμε να μην πας...
Το χειρότερο όμως ήταν το αεροδρόμιο....Πως να σε χαιρετίσουμε για ακόμα
μια φορά. Πάντα γυρίζαμε αμίλητοι.
Περιμέναμε το πρώτο τηλέφωνο, να μας πεις ότι είσαι εντάξει, ότι έφτασες
καλά.
Και όταν ήσουν μεσοπέλαγα, περιμέναμε με αγωνία μια κλήση μέσω ασυρμάτου,
να μας πεις δυο γρήγορες κουβέντες....
Περιμέναμε να μας πάρει το γραφείο τηλέφωνο, ότι μπορούμε να σου στείλουμε
πακέτο. Τρέχαμε να σου γράψουμε γράμμα, ζωγραφιές, να σου στείλουμε λίστες να
μας φέρεις δώρα. Πόσες ώρες μέχρι να τα ετοιμάσουμε.....και μετά πάλι στην
αναμονή....ένα τηλέφωνο όταν είχε σήμα το καράβι, να μιλήσεις.....ένα τηλέφωνο από
το γραφείο ότι μας έστειλες γράμμα! Να ήξερες πως τα διαβάζαμε, ξανά και ξανά
μέχρι το επόμενο!
Όταν έστειλες εκείνες τις κασέτες με τις ηχογραφημένες συμβουλές, τις
λιώσαμε. Ούτε και ξέρω πόσες φορές την άκουσα. Όχι τόσο για τις συμβουλές από
ένα σημείο και μετά, αλλά για να ακούω την φωνή σου....αυτό έφτανε.
Πέρασε ο καιρός και μεγαλώσαμε όπως ονειρεύτηκες και επικοινωνούσαμε πιο
άμεσα. Ήρθε η κινητή τηλεφωνία βλέπεις. Όταν σε πήρα τηλέφωνο πρώτη φορά, πανηγύριζα
σαν μικρό παιδί που πήρε σοκολάτα. Βλέπεις μπορούσα να σε βρω και να σου μιλήσω
όποτε ήθελα.
Πέρασε ο καιρός και γύρισες πατέρα, πήρες σύνταξη για να ξεκουραστείς. Να
είσαι κοντά μας, να μας βλέπεις, να μας μάθεις, να μας νιώσεις. Πάντα γυρνούσες
εδώ που τα λέμε, μετά από 6-8 μήνες. Όταν μας είπες ότι σταματάς τα ταξίδια όμως,
αυτό ήταν δώρο! Επιτέλους.
Και έγιναν όλα, όλα όσα σκεφτήκαμε και ονειρευτήκαμε. Είχαμε και δυσκολίες,
μέσα στο πρόγραμμα και αυτές.
Και τώρα τί; Έτσι ξαφνικά μας ανακοινώθηκε ότι πας πάλι «ένα ταξίδι». Γιατί;
Δεν υπήρχε κάποιο καράβι με ανάγκη αυτή την φορά. Θα μπορούσες να πεις όχι....Δεν
χρειαζόμαστε κάτι πλέον. Είχες ολοκληρώσει την αποστολή σου. Τώρα ήταν καιρός ηρεμίας,
έπρεπε να συνεχίσεις το παιχνίδι με τα εγγόνια σου….
Αξιοπρεπής ήσουν και με αξιοπρέπεια έφυγες….όσο και αν προσπάθησε να στην
στερήσει η αρρώστια. Δεν μίλησες, δεν παραπονέθηκες…Έσφιξες τα δόντια και
περπάτησες όλο τον δρόμο και ας μην μου είπες πολλά για τον πόνο σου, για τα
κλάματα σου….τα είδα και τα κατάλαβα όλα. Πενήντα πέντε ημέρες, πατέρα…αλλά πως
να το δεχτώ;
Και για το τέλος, μας έδωσες ένα χαμόγελο….το είδα, το κράτησα. Έτσι έκανες
πάντα, ένα χαμόγελο για όλα.
Δεν ήταν ώρα να φύγεις πατέρα και το ξέρεις, είχαμε πολλά να κάνουμε και να
πούμε ακόμα.
Ελπίζω εκεί που είσαι, να είσαι εντάξει, να μην πονάς και κυρίως να μας
βλέπεις, να μας προσέχεις.
Αν είσαι ωραίος τύπος σαν εμάς, τους beer4 που κάποτε ήταν 5 και τώρα με το ζόρι 3, πας, το παίζεις κουλτουριάρης, Athens International Film Festival, βλέπεις γαμάτο ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Αμερικάνικου θρας (ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ) και στο έβγα γνωρίζεις και σκηνοθέτη, τα λες, αλλά και Cory Clarke - Warrior Soul ρεεεεεεεε
Ταξίδι χωρίς γέλια δεν γίνεται.....Έτσι και στο Hellfest είχαμε πολλά και καλά!
Ο λόγος είναι το Netwix και τα βίντεο με τον Παρασκευά, τον Τσουβέλα και τους λοιπούς.
Το απόλυτο hit, ήταν ο μεταλάς που πάει για tatoo!
Πλέον, ατάκες όπως, "Πάρε στυλό και γράφε", "Πούτσες παντού" έχουν μπει στην καθημερινότητα μας!
Μαζί με τον μεταλά, είχαμε και τους τύπους του γυμναστηρίου! Το κλάμα του αιώνα με τον Νικόλα!
Το βίντεο με το γυμναστήριο, αποκάλυψε και την κωλάρα, του ταξιδιού, την Έλενα....Ταξίδι χωρίς κωλάρα γίνεται; Δεν γίνεται!
Δείτε σχετικά:
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, τρεις beer4 στην Γαλλία, να περπατάνε να φωνάζουν για πούτσες, σατανάδες, για τον Νικόλα και να κλαίνε απο τα γέλια....Ακόμα περισσότερο αφού κανείς δεν μπορούσε να τους καταλάβει!
Σεπτέμβριος 2018 –
Όλα έτοιμα, οι beer4 πρόλαβαν
το soldoutκαι ψώνισαν εισιτήρια για το Hellfest. Κίνητρο, οι Manowar.
Δεκέμβριος – 2018
– Όλα καλά, αεροπορικά κλεισμένα, σπίτι κλεισμένο, αμάξι κρατημένο. Οι Manowarθα παίξουν και στην Αθήνα, μια
εβδομάδα πριν το Hellfest. Tι άλλο να ζητήσει
κανείς;
Απρίλιος 2019 – Oι Manowarτα έχουν κάνει σκατά στο setlist. Oxenbastβρίσκεται σε αγώνα διαρκείας για
την αλλαγή του setlist. Mailπρος όλους
μέχρι και τον Joey. Υποψίες
για απόλυτο ξενέρωμα, έχουν κάνει την εμφάνιση τους.
Ιούνιος 2019 – Ελπίδα.
Σε μια μη αναμενόμενη κίνηση, οι Manowar, αλλάζουν το setlistκαι προσθέτουν το BattleHymn. Τα νέα από Ελβετία
είναι ενθαρρυντικά.
Ιούνιος 2019 –
Δικαίωση. Οι Manowarστην
Ελλάδα και για δυο σχεδόν ώρες δίνουν ένα άριστο show. Ξεκινώντας απλά και ήσυχα και
καταλήγοντας επικά. Backtobackμουσική χωρίς διακοπές και λοιπά καραγκιοζιλίκια.
Ιούνιος 2019 – Μαύρα
σύννεφα. Oigeorgαποφασίζει να μην έρθει στο Hellfest. Το ξενέρωμα είναι τεράστιο στην παρέα. Τελευταίες
προσπάθειες να αλλάξει γνώμη, πέφτουν στο κενό. 20/6/2019 xenbast, konsaprκαι dimkaryμπαίνουν στο αεροπλάνο αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν τον στόχο
του επικού αποχαιρετισμού στους Manowar.
21/6/2019 – Hellfest, ώρα 10:00 π.μ. Καταστροφή – Oxenbastενημερώνει «Μαλάκες η εφαρμογή του Hellfest λέει ότι οι Manowarδεν θα παίξουν το βράδυ». Για λίγο
λέμε ότι είναι αστείο….όσο περνά η ώρα όμως, το αστείο είναι η πραγματικότητα!
21/6/2019 – Hellfest, απόγευμα – Καταστροφή- Οι beer4 με μπλούζες Manowarστον χώρο του φεστιβάλ, γίνονται
σημείο αναφοράς. Κόσμος περνάει, ρωτάει, συζητάει την ακύρωση και δίνει μπύρα
στον xenbastπου
δεν μιλιέται. Okonsapr και ο dimkary, ως νέοι στο event, φωτογραφίζουν, τριγυρίζουν και γενικά βλέπουν
και ακούν διάφορα.
21/6/2019 – Βράδυ
– Τελική καταστροφή. Οι Sabaton, στην θέση των Manowar. Toshowείναι μια αποτυχία μιας και ο τραγουδιστής, βραχνιάζει και δεν μπορεί
να συνεχίσει. Αναλαμβάνει ο κιθαρίστας με σκονάκι τους στίχους και ότι γίνει….
xenbast έχει
ξενερώσει.
dimkaryχαλαρός
τραβάει φωτογραφίες και προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις
konasprστον
παράδεισο της φωτογραφίας. Ακούει λίγο από όλες τις μπάντες που περνούν και είναι
οκ!
Από εδώ και μετά
δεν έχει καμία σημασία το γίνεται, μιας και από εκδρομή σε MetalFestival, η φάση γύρισε στο να βολτάρουμε, να περάσουμε καλά και αν παίξει και κάτι
καλό, το ακούμε. Όπως και έγινε, με μερικές αποκαλύψεις όπως, KingDiamond, DropkickMurphys, Demons & Wizards, Testament, PhilAnselmo.
Από εκεί που ξεκινήσαμε
για επικούς αποχαιρετισμούς, δάκρυα, ευχαριστίες, καταλήξαμε να βρίζουμε Joeyκαι να μένουμε παγοκολόνες με τις
δυο ηχηρές απουσίες….του igeorgκαι των Manowar.
Σε επόμενο postπερισσότερα για τις άλλες δυο ημέρες
και τους Slayer!
...Το κλίμα είναι αρκετά βαρύ και γίνεται ακόμη χειρότερο. Αντικαταστάτες των Manowar, ποιοι; Οι Sabaton ρε φίλε..ήμαρτον που λέει και ο Γεωργίου. Α ρε Αρχηγέ τι έκανες; Δεν φτάνει η ξενέρα, να έχεις και τα γατάκια με την μια συγχορδία να το παίζουν και True Metallers...δεν μ@μεις...η ομάδα στα γνωστά λημέρια...
Αρχίζουμε με μερτσαντάι...μια μπλούζα και για τον απόντα΄.
Αφού δεν παίζει Αρχηγός...η ομάδα ασχολείται με τα "παρατράγουδα" του festival. Τι festival δηλαδή; Πανηγυράκι! Είπαμε η κουβέντα Wacken Holyland vs Hellfest έχει ανοίξει!
Γκομενάκια?!?! 'Η εστω έτσι θέλει η φήμη να λέγονται...
Elvis?!?!
Λούνα Πάρκ ρόδες...
Καρναβάλια...
Και καμία μα καμία φωτογραφία από ένα true black metal burger ρε αδερφέ...
Ωστόσο να πούμε και κάτι καλό...το βραδάκι με τα pyro shows και τα φώτα και τα κτίρια να "φλέγονται"...ε είναι όμορφα!
Και αφού τελειώσαμε με τα γύρω γύρω...μπορούμε να μιλήσουμε και για μουσική...αλλά αυτό θέλει να είναι μόνο του...έγιναν πολλά...ακούστηκαν πολλά (εκτός από τον Αρχηγό)...και εκπλήξεις και στανταράκια...
Ένα ακόμη festival όπου οι Beer4 έδωσαν το παρόν. Κάποιοι εξ' αυτών ψυχή τε και σώματι, ένας ψυχή και ο τελευταίος και υπογράφων έλαμψε διά της απουσίας του.
Μολαταύτα, έχοντας συνεχή επικοινωνία, αρκετό οπτικοακουστικό υλικό και γνωρίζοντας τα κατατόπια, ανέλαβε όσο τα υπόλοιπα μέλη επιστρέφουν να κάνει ένα μικρό post.
Το ταξίδι ξεκίνησε την Πέμπτη 20/6. Check in για 4, παρουσία τριών. Ωστόσο η θέση κρατημένη.
Μετά από μία σχεδόν τρίωρη πτήση και αρκετό "κράξιμο" στον υποφαινόμενο, καταφθάνει η αποστολή στον αερολιμένα της Νάντης.
Κλασική παράδοση του αυτοκινήτου αλλά σε ποιον?!?!
Designated driver ορίστηκε τελικά ο konaspr, μετά από δημοκρατικές διαδικασίες καθώς ήταν ο μόνος με δίπλωμα με λατινικούς χαρακτήρες (μας έφαγε η Ευρώπη)
Λίγες ώρες μετά σκάει μήνυμα στο κινητό μου με την ερώτηση..."Που'σαι ρε Γιάννη? Τι μπύρες να πάρουμε??". Νιώθω πως βρίσκομαι εκεί, βλέποντας όλη αυτήν την ποικιλία. Ωστόσο προτείνω κλασικές αγαπημένες...ποιοι Γάλλοι τώρα? αυτοί μόνο για κρασιά με αφρό είναι. Brewdog Punk IPA και άγιος ο Θεός.
Ξημερώνει η μέρα του festival...όλα είναι έτοιμα! Είναι όμως? Μας την έσκασε ο αρχηγός (ένας είναι ο αρχηγός μην τα λέμε πάλι)
Οι beer4 έχουν γίνει το επίκεντρο της προσοχής. Ο xenbast βγάζει όλη την γκρίνια του στους Γάλλους και αυτοί τον συμπονούν κερνώντας μπύρες.
Πώς θα συνεχίσει το festival άραγε? Δεν νομίζω να υπάρχει θέμα...
Έφτασε η ώρα του τελικού αποχαιρετισμού. Αυτή και την επόμενη Παρασκευή απολαμβάνουμε για τελευταία φορά, μια από τις πιο controversial μπάντες, τους ιστορικούς, τους ανεπανάληπτους!
Ότι και αν συμβεί, αν κλάψω, αν ουρλιάξω, αν οργιστώ, αν συγκινηθώ, αν νοσταλγήσω, ότι και αν συμβεί, όπως και να νιώσω, ένα είναι σίγουρο...
Μετά απο πόσο καιρο.....επιστροφή στις ρίζες.
Επιστροφή στο ιατρείο, εκεί που ξεκίνησαν όλα
Ξαφνικά Τιθώρα, έτσι για μια γρήγορη μπυρίτσα είπαμε....και καταλήξαμε 4 ώρες μετά και πολύ Μάμο, να έχουμε θυμηθεί παλιά, να έχουμε σχολιάσει τα τρέχοντα και να σκεφτόμαστε τα μελλοντικά.
Ωραία επιστροφή, αν και το μαγαζί μάλλον έχει χάσει κάτι απο την παλιά του αίγλη.